admin Archive
Nim przystąpimy do danego tematu, musimy umotywować, dlaczego mówimy o tym, a nie o czym innym, musimy odwołać się do istniejących w danej chwili zainteresowań lub nagromadzonych poprzednio doświadczeń, odpowiada to temu, co nazywamy wprowadzeniem w treść
Pogadanka, jest to rozmowa z dziećmi, która ma na celu pobudzić myśl i pobudzić do harmonijnego rozwoju wszystkie zdolności dziecka. Taka pogawędka musi być szczera, serdeczna, ciekawa i pociągająca. Należy w niej pozwolić dziecku otwarcie mówić o
Z drugiej strony wiemy z doświadczenia, że dzieci chętniej bawią się i pracują w towarzystwie dzieci innych,niż w samotności. I ten budzący się w nich instynkt społeczny, tę uciechę, jaką mu dostarczają towarzysze — musimy również mieć
Kierowniczka przedszkola, zapoznawszy się dobrze z ideologią pedagogów, traktujących sprawę wychowania przedszkolnego, wzięła od każdego autora to, co było najwłaściwszego dla jej audytorium i stworzyła metodę własną; przygotowała odpowiednie pomoce wychowawcze, zastosowane do grupy dzieci, z którymi
To samo ma miejsce z rycinami: dzieci wycinają obrazki z gazet, katalogów, pism, a następnie segregują. Takie rozkwalifikowanie przedmiotów wpływa bardzo dodatnio nie tylko na zdolność skupiania uwagi, lecz także wdraża dziecko do rozumowania. Dać dzieciom szereg
Nie mniejszy nacisk kładzie Decroly w swojej metodzie na roboty ręczne, które stanowią podstawę każdej pracy. Do nich należą roboty przedmiotów: pudełka, koszyki, torebki i t. p. roboty okolicznościowe, a także roboty ziemne, pielęgnowanie roślin i zwierząt,
3. Wyrażenie — uplastycznienie rzeczy omawianych bądź rzeczowo za pomocą rysunku, wycinania, modelowania, budownictwa, bądź w sposób oderwany wypowiedzenie się ustne, wiersz, opowiadanie. Decroly twierdzi, że samo zetknięcie się z przedmiotem nie jest wystarczające, a do ścisłej
Są nimi np. ogień — a więc ogrzewanie, rodzaje pieców, materiały opałowe, składy węgla i drzewa; ogień w oświetlaniu: świece, lampy, latarnie i t. p. Ochrona od zimna. Ulica, ogród i t. p. Z tego ogólnego planu,
Jako punkt wyjścia Decrolyprzyjmuje ćwiczenia obserwacji, związanej z nauką języka. Trzymając się zasady „dla życia przez życie”, usiłuje stworzyć dla dziecka „środowisko naturalne, w którem dziecko mogłoby stale obserwować zjawiska przyrody, przejawy życiowe wszelkich istot, a szczególnie
Drugim reformatorem naszych czasów jest Belgijczyk, pedagog Owidiusz Decroly, ur. w r. 1871. Po ukończeniu studiów uniwersyteckich pracował najpierw jako asystent w poliklinice w Brukseli a następnie w Instytucie kształcenia specjalnego dzieci anormalnych i tam zdobył pierwsze
